ΤΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΣΤΟΚΧΟΛΜΗΣ Νο2

Με μια πανομοιότυπη προς τη σημερινή ανάρτηση έκανα τον Οκτώβριο του 2012 την παρουσίαση της υποψηφιότητάς μου για το ΠΥΣΠΕ Χαλκιδικής. Έχουν περάσει 2 χρόνια και κρίνω πως τίποτα δεν έχει αλλάξει από τότε, όχι τουλάχιστον προς το καλύτερο. Επικαιροποιημένη λοιπόν ξαναγράφεται σήμερα. 

ΣΟΥΗΔΙΑ, 23 Αυγούστου 1973

Δύο εγκληματίες εισβάλουν σε τράπεζα της Στοκχόλμης με σκοπό τη διάπραξη ληστείας. Για 131 ώρες (5^1/2 ημέρες) κρατούν όμηρους τέσσερις ανθρώπους, προκειμένου να διατηρήσουν ένα ισχυρό διαπραγματευτικό πλεονέκτημα προς τις αρχές. Αναίμακτα πραγματοποιείται η απελευθέρωσή τους από την αστυνομία και οι εγκληματίες οδηγούνται στη δικαιοσύνη.

Ο Σουηδός ψυχίατρος και εγκληματολόγος Nils Bejerot ανέλαβε να συνδράμει την αστυνομία και να επαναφέρει τους όμηρους σε κατάσταση ψυχικής ηρεμίας, διαπιστώνοντας μια σειρά από περίεργες ψυχικές αντιδράσεις, που τελικά ονομάστηκαν ‘’Σύνδρομο της Στοκχόλμης’’. Σε τι συνίσταται το σύνδρομο; Πρόκειται για μια ψυχολογική αντίδραση του θύματος που εκφράζεται με υιοθέτηση συναισθημάτων πίστης, υπακοής, ταύτισης και υποστήριξης του θύτη. Ο Γ.Παντζιαράς παραθέτει 4 απαραίτητες, λιγότερο ή περισσότερο, συνθήκες για την εμφάνιση του συνδρόμου.

1) Σαφής απειλή προς την σωματική ή ψυχολογική επιβίωση του θύματος και σοβαρή πίστη/φόβος πως ο θύτης θα εκπληρώσει την απειλή.

2)  Μικρά δείγματα αγαθούς συμπεριφοράς του θύτη προς το θύμα.

3) Απομόνωση του θύματος, ώστε να περιοριστεί μια διαφορετική οπτική πρόσληψης και ερμηνείας της δεδομένης κατάστασης, γεγονός που τελικά τον οδηγεί στην ‘’οπτική γωνιά’’ του θύτη και στην πλήρη ταύτιση μαζί του.

4) Σαφής αδυναμία του θύματος να απεμπλακεί από την ομηρία. 

Το θύμα ασυνείδητα προβαίνει στην περιγραφείσα ψυχολογική κατάσταση, απεμπολώντας κάθε έννοια λογικής προκειμένου να εξασφαλίσει την ΕΠΙΒΙΩΣΗ του.

ΕΛΛΑΔΑ, Σεπτέμβριος 2014

Μετά από μια σκληρή ομηρία 4 και πλέον ετών, οι πολίτες της χώρας παρέχουν στην ψυχιατρική επιστήμη ένα εκτεταμένο πεδίο μελέτης και έρευνας της ψυχολογικής διαστροφής (υπό την έννοια της μετάβασης σε μια νέα, μη έλλογη ψυχολογική συνθήκη, ως προς το παρελθόν) ενός ολόκληρου λαού, του Ελληνικού. Οργανωμένο ή μη το σχέδιο (δεν είμαι εξοικειωμένος με θεωρίες συνομωσίας και μυστικούς αεροψεκασμούς ως μεθοδολογικά εργαλεία ερμηνείας της αποχαύνωσης), το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Είμαστε στο επίκεντρο ενός ομαδικού Συνδρόμου της Στοκχόλμης. Στο εγγύς μέλλον, ίσως αποτελέσουμε μια νέα ψυχιατρική ερμηνευτική προσέγγιση, υπό την ονομασία το ‘’Σύνδρομο της Ελλάδας’’. Παρουσιάζουμε όλα τα χαρακτηριστικά των άτυχων 4 ανθρώπων που κρατήθηκαν όμηροι για 5^1/2 ημέρες. Φανταστείτε πως εμείς συμμετέχουμε για  4^1/2 χρόνια!

ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ, Σεπτέμβριος 2014

Γιατί λοιπόν, το ‘’ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ’’ να μην εντοπίζεται και στον μικρόκοσμο του επαγγελματικού μας κλάδου; Πώς είναι δυνατόν να αποτελούμε εμείς την εξαίρεση στον κανόνα; Αποδεικνύεται σε κάθε εκλογική διαδικασία, όπου οι ''κυβερνητικές'' δυνάμεις καταγράφουν ποσοστά απίστευτα για την κοινή λογική, αναντίστοιχα προς τα αντίστοιχα των κομματικών τους φορέων. Παράλληλα προς το ‘’ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ’’ γνωρίζουμε, στον δικό μας κλαδικό μικρόκοσμο, και το ‘’ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΕΚΚΩΦΑΝΤΙΚΑ ΣΙΩΠΗΡΗΣ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑΣ ΔΥΝΑΜΕΩΝ’’, όπου ΔΑΚΕ και ΠΑΣΚ ισορροπούν σε μια λυκοφιλία επιβίωσης. Είναι φανερό πως κανένας δεν μέμφεται (πολιτικά) κανέναν, κανένας δεν ασκεί πολιτική κριτική σε κανέναν, ΚΑΝΕΝΑΣ όμως ΔΕΝ ΕΠΙΘΥΜΕΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΥ ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΟΥ! Τους προτείναμε πολλάκις να συνευρεθούμε σε ένα ενιαίο ψηφοδέλτιο που θα αναδεικνύει το συνδικαλισμό και το συνάδελφο σε υπέρτατο στόχο, πέρα από κομματικές περιχαρακώσεις. Τους καλέσαμε  να συναντηθούμε σε κοινές πολιτικές κονίστρες. Εις μάτην. Αφού απέναντί μας βρίσκεται η ‘’ΚΑΚΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ’’ τι μας εμποδίζει να συμπορευθούμε; Στην πολιτική ο όρος ενός γενικού και αφηρημένου ‘’ΚΑΚΟΥ’’, ιστορικά, ικανοποιούσε την ανάγκη των πολιτικών δυνάμεων σε συστράτευση και περιχαράκωση και αυτό βιώνουμε και σήμερα. 

Με θλίψη διαπιστώνουμε να συμφωνούν πως ο μεγαλύτερος εχθρός τους είναι το ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΟ. Προσπάθησαν να μας εντάξουν προσωπικά τον καθένα μας αλλά και στο σύνολό μας σε κόμματα και παρατάξεις, δεν τα κατάφεραν διότι δεν ανήκουμε οργανωμένα σε κάποιο κόμμα δεν στηρίζουμε με τις επιλογές μας ένα κόμμα. Είμαστε ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ και ΑΝΑΔΕΙΚΝΥΟΥΜΕ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΛΑΔΟΥ, ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΑΥΤΑ ΞΕΚΙΝΟΥΝ ΚΑΙ ΟΦΕΙΛΟΝΤΑΙ ΣΤΗ ΣΤΕΝΗ ΔΙΑΣΥΝΔΕΣΗ ΤΩΝ ''ΜΕΓΑΛΩΝ ΠΑΡΑΤΑΞΕΩΝ'' ΜΕ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΗ. 

Το επόμενο διάστημα αυτό που έχουμε να διεκδικήσουμε δεν είναι η ανάδειξη του ενός ή του άλλου ψηφοδελτίου σε πρώτη, δεύτερη ή τελευταία δύναμη. Το διακύβευμα είναι η ΥΠΕΡΒΑΣΗ ΤΟΥ ΦΟΒΟΥ. Δεχόμενοι σε μικρό διάστημα πολλές μικρές ήττες, μοιάζουμε πραγματικά φοβισμένοι για το αύριο, όταν αυτό το αύριο μας το στερούν σήμερα. Καθένας μας αναλαμβάνει σήμερα μια ευθύνη, απέναντι στον εαυτό του, στην κοινωνία, στους συναδέλφους του. Άρρηκτα συνδεδεμένη είναι η ευθύνη του καθενός με την ΥΠΕΡΝΙΚΗΣΗ ΤΟΥ ΦΟΒΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΟΡΑΜΑΤΙΣΜΟΥ ΕΝΟΣ ΚΑΛΥΤΕΡΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ. 

Ουδατζής Νίκος

ΠΕ60 ΝΗΠΙΑΓΩΓΟΣ
2^ο ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ ΝΕΟΥ ΜΑΡΜΑΡΑ