Πέμπτη 10 Ιανουαρίου 2013

''ΖΕΙ, ΖΕΙ Ο ΤΕΜΠΟΝΕΡΑΣ ΖΕΙ''

Πέρασαν 22 χρόνια από εκείνη την εφιαλτική νύχτα για την εκπαίδευση και τη δημοκρατία μας, όταν τα πρωτοπαλίκαρα του παρακράτους, φόρεσαν το μανδύα των ''αγανακτισμένων πολιτών'' και ανέλαβαν δράση. Στον προθάλαμο τότε του Παν/μίου, σε μια έντονα πολιτικοποιημένη περίοδο, ο Νίκος Τεμπονέρας προστέθηκε στον πάνθεον των ηρώων, μαζί με τον Σωτήρη Πέτρουλα και τον Γρηγόρη Λαμπράκη. Αργότερα στα πανεπιστημιακά αμφιθέατρα, στα πανσπουδαστικά συνέδρια, στις επετειακές πορείες της 17ης Νοέμβρη, το σύνθημα κυριαρχούσε ''ΖΕΙ, ΖΕΙ, ο ΤΕΜΠΟΝΕΡΑΣ ΖΕΙ, με ΠΕΤΡΟΥΛΑ, ΛΑΜΠΡΑΚΗ, μας οδηγεί''. Ένα σύνθημα που υπενθύμιζε στους συνδικαλιστές το λόγο της πολιτικής συμμετοχής και εκπροσώπησης, στους φοιτητές και τα μέλη της ακαδημαϊκής κοινότητας το νόημα των αγώνων και το χρέος απέναντι στην κληρονομιά των ηρώων και στους δολοφόνους του παρακράτους πως με ένα λοστό κατάφεραν να δημιουργήσουν ΗΡΩΕΣ. 
22 χρόνια μετά τη δολοφονία του Νίκου Τεμπονέρα από τους κομματικούς φανατικούς πρέπει να κοιταχτούμε στον καθρέπτη ΟΛΟΙ οι εκπαιδευτικοί. Άξιζε ο Νίκος Τεμπονέρας να χάσει τη ζωή του μαχόμενος για ιδέες; Αξίζαμε ΟΛΟΙ μας τον ίδιο επαγγελματικό τίτλο του ''εκπαιδευτικού'' - ''παιδαγωγού'' που κατέκτησε ο Νίκος Τεμπονέρας; Δικαιούμαστε να θυμόμαστε το μεγαλειώδες σύνθημα των αγώνων μας, στο όνομα των νεκρών ηρώων; Προφανώς, αν ζούσε ο Νίκος Τεμπονέρας, να μην ενδιαφερόταν για τα ερωτήματα αυτά. Προφανώς δεν μαχόταν για την υστεροφημία του ή την ηρωποίησή του από εμάς. Εμείς όμως αυτά τα 22 χρόνια ανταποκριθήκαμε στις δικές μας ευθύνες απέναντι στους ήρωες, στο διακύβευμα, στο καθήκον μας; Καλημέρα συνάδελφοι, έστω και ψιθυριστά από ντροπή απέναντι στους ήρωες...
''ΖΕΙ, ΖΕΙ Ο ΤΕΜΠΟΝΕΡΑΣ ΖΕΙ, ΜΕ ΠΕΤΡΟΥΛΑ, ΛΑΜΠΡΑΚΗ, ΜΑΣ ΟΔΗΓΕΙ''.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου