FROM THE CRADLE TO THE GRAVE

Αν σας αρέσει η ελληνική μετάφραση ''από το λίκνο ως τον τάφο'' κρατήστε αυτήν, αλλά ο αγγλικός όρος απέδωσε με πληρότητα την έννοια του ΚΡΑΤΟΥΣ ΠΡΟΝΟΙΑΣ της μεταπολεμικής Ευρώπης, αυτού που σήμερα απλά ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ. 

Αφορμή της ανάρτησης ένας μαθητής ηλικίας 7 ετών του Νομού Χαλκιδικής. Για αμεσότητα, αλλά και γιατί φαντάζομαι δεν είναι η μοναδική περίπτωση, θα τον αποκαλούμε ''Βασίλη''. Ο Βασίλης, λοιπόν, γεννήθηκε με σοβαρό πρόβλημα στον εγκέφαλο, μια σοβαρή δυσλειτουργία που δημιουργεί κινητικά προβλήματα σε ολόκληρη την δεξιά πλευρά του, προβλήματα ομιλίας και άλλα. Ο Βασίλης είναι ένα χαρούμενο παιδί που προσπαθεί να κερδίσει το στοίχημα της ζωής, μαθαίνοντας από νωρίς να παλεύει δυναμικά. Ο Βασίλης ανήκει σε μια τυπική οικογένεια της χώρας μας, δηλαδή φτωχή, που παλεύει ενάντια σε θεούς και δαίμονες. 

Ο Βασίλης και κάθε Βασίλης επικοινωνεί με συμβατά μέσα, μαθαίνει, αναπτύσσεται, έτσι τουλάχιστον διαπίστωσα πέρυσι γνωρίζοντας την πορεία του σε ένα δομημένο μαθησιακό περιβάλλον. Δεν μπορεί να μεταβεί ακόμα στο Δημοτικό Σχολείο, καθώς αναμφισβήτητα η παραμονή του για ένα ακόμη έτος στην προσχολική αγωγή θα τον βοηθήσει σημαντικά. Το ελληνικό κράτος, το Υπουργείο Παιδείας πέρυσι προσέφερε στον Βασίλη το αυτονόητο, συνδρομής ειδικής παιδαγωγού για εξατομικευμένη παρέμβαση. Άργησε ένα μήνα να απελευθερώσει κονδύλια ΕΣΠΑ για τον Βασίλη, αλλά τουλάχιστον αντιλήφθηκε την κρισιμότητα της περίπτωσής του. 

Για το φετινό ακαδημαϊκό έτος ο Βασίλης ακόμα περιμένει ειδική παιδαγωγό, παρά τις διαδικασίες που κινήθηκαν έγκαιρα από τους συναδέλφους εκπαιδευτικούς. Ο Βασίλης παραμένει σπίτι του και καμία προοπτική δεν φαίνεται να επιστρέψει σύντομα στο εκπαιδευτικό περιβάλλον, καθώς οι κεντρικές υπηρεσίες πρόνοιας και εκπαίδευσης δεν αντιλαμβάνονται τι σημαίνει ΚΡΑΤΟΣ ΠΡΟΝΟΙΑΣ. Προφανώς ο Βασίλης γι' αυτούς είναι ένα πρόβλημα, μια δαπανηρή περίπτωση, που αφού επέζησε από τόσες επικίνδυνες εγχειρήσεις, ΟΧΙ ΜΕ ΔΑΠΑΝΗ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ, διεκδικεί και ευκαιρία εκπαίδευσης, μόρφωσης.

Και όταν στις αρχές της εβδομάδας διατέθηκε μια ειδική παιδαγωγός ΠΕ60 στο Νομό Χαλκιδικής, ο Βασίλης δεν ήταν τυχερός...ΓΙΑ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ. Προηγήθηκε περίπτωση άλλου παιδιού και ο Βασίλης ακόμα ελπίζει. 

Γνωρίζοντας καλά τις περιπτώσεις, μετά από διεξοδική αναζήτηση πληροφοριών για τα περιστατικά, επικοινώνησα με το Σύλλογο Αποφοίτων Τμημάτων Ειδικής Αγωγής ζητώντας πληροφορίες για νομοθεσία σχετικά με την ιεράρχηση των περιστατικών. Ο Σύλλογος μου απάντησε σε λιγότερο από 24 ώρες και μάλιστα ΑΦΟΠΛΙΣΤΙΚΑ. Σας παραθέτω τμήμα της απάντησής του:

''...αν σε μία Αβάθμια έχουν εγκριθεί απο το Υπουργείο 140 Παράλληλες Στηρίξεις και στείλουν 70 εκπαιδευτικούς , τότε το ΠΥΣΠΕ σε συνεργασία με τον/την Σύμβουλο Ειδικής Αγωγής και τον/την Προϊστάμενο/η ΚΕΔΔΥ, αποφασίζουν ποιες Παράλληλες Στηρίξεις θα στελεχωθούν κατά προτεραιότητα. Όσον αφορά τα κριτήρια προτεραιότητας, σ αυτά κύριο λόγο έχουν ο/η Σύμβουλος Ειδικής Αγωγής και ο/η Προϊστάμενος/η ΚΕΔΔΥ. Ωστόσο, δεν υπάρχει συγκεκριμένο νομικό πλαίσιο που να ορίζει τα κριτήρια προτεραιότητας. Άποψή μας είναι ότι όλες οι Π.Σ. αποτελούν προτεραιότητα''.

Κρατήστε την τελευταία πρόταση του συλλόγου. Όλες οι περιπτώσεις Παράλληλης Στήριξης αποτελούν προτεραιότητα. Όχι για όλους, όχι με ενιαίο κριτήριο όμως. Ανάλγητη πολιτική ηγεσία που μπορεί να θέτει σε διαθεσιμότητα συναδέλφους, να βγάζει υπεράριθμους κατά το δοκούν, να μας ζητά μονίμως να βάλουμε πλάτη, αλλά για τον ΒΑΣΙΛΗ δεν προκάμει. 

Θέτω το ζήτημα στο Σύλλογό μας, το Σύλλογο Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Κεντρικής και Νότιας Χαλκιδικής, αναδεικνύοντας την υπόθεση στα θεσμικά όργανα της διοίκησης, στη ΔΟΕ, αιτούμενος παράλληλα να οργανωθεί συνάντηση με τον Σύμβουλο Ειδικής Αγωγής, τον Προϊστάμενο του ΚΕΔΔΥ και τον Δ/ντή Εκπαίδευσης του νομού προκειμένου να γνωστοποιηθούν οι ανάγκες ειδικής αγωγής στο νομό, να προσδιοριστούν ΔΗΜΟΣΙΑ τα κριτήρια ιεράρχησης των προβλημάτων και να οργανωθεί ένα κοινό πλαίσιο διεκδίκησης. Στο ίδιο πλαίσιο να ενημερωθεί ο τοπικός σύλλογος γονέων, που χαρακτηρίζεται από έντονη και ευαισθητοποιημένη δράση, ενισχύοντας τη φωνή του Βασίλη. ΕΛΕΟΣ πια. Δεν υπάρχει κράτος πρόνοιας, το γνωρίζουμε όλοι. ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΟΜΩΣ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΕΠΕΤΕΙΑ. 

Ουδατζής Νίκος

ΠΕ60 Νηπιαγωγός

2ο Ολοήμερο Νηπιαγωγείο Ν.Μαρμαρά